Met figuren als Erwin Olaf, Eddy de Clercq, Hellun Zelluf, Vera Springveer en het levende kunstwerk Fabiola was de lust tot improvisatie overal aanwezig. Je wilde iets zien, doen en beleven. Je eigen dans verzinnen en je eigen deejay zijn.’Rode Flikkers, aldus Mattias Duyves.

Het waren de hoogtijdagen van de Amsterdamse homoscene. Zelf was Mattias Duyves in 1973 van de rivieren en heuvels in het oosten van Nederland naar de hoofdstad gekomen. Voor stad, studie en seks. Hij wilde eropaf. Want in Amsterdam gebeurde het en waren homo’s met flair minder dun gezaaid. De stad bood handelingsruimte, een onuitputtelijk reservoir. Het was een tijd waarin hetero’s gingen scheiden en priesters trouwden. Je hoefde niet bij de mainstream te horen. Amsterdam was als een terp waar alles mogelijk was.